போதிவனம்

காதல்

'எங்கே?' என்றேன்

'எங்கும்!' என்றான் என் பிரகலாத நண்பன்.

'எங்குமென்றால்...? எங்கு...?'

'தூண் உன்னிலும்....துரும்பு என்னிலும்'

'இந்த தூணிலுண்டா...?' என் மார்தட்டி சிரித்தேன்.

'உண்டு!' என்றான்.

ஒரு நாள் ஒரு பார்வை கடாயுதம் தாக்கி

தூண் பிளந்தது.

சிலிர்த்து சிலுப்பி எழுந்தது நரசிம்மம்.

பகலோ இரவோ! ஒளியோ இருளோ....

-ஒரு சூன்ய வேளையில்!

உள்ளோ புறமோ ஓர் நிலையற்ற நிலைப்படியில்.

பூமியிலோ ஆகாயத்திலோயன்றி

-ஒரு மிதப்பில்

அன்பின் ஆயுதத்தால் கிழிந்து கிடந்தேன்.

இனிமையாய் இறந்து கிடந்தேன்.

நன்றி நண்பனே பிரகலாதா!

-இரணியன்.